Асьнежана лісьце каліны...
I ягады - зь лепшых каралі –
Спынілі мой лёт сакаліны
I смуткам мяне пакаралі.
Як быццам крывёй, а ня сокам,
Увосень налітая гронка.
О, край мой, ахутаны змрокам,
Мая залатая старонка!
Вось велічны вобраз краіны,
Якую чужынцы ўкралі.
Зламаю галінку каліны:
Чырвоныя ўбачыш каралі.
Тут бацькава благаславенства
Хай станецца памятным знакам.
Ты горыч і слодыч маленства
Ізноў паспытаеш са смакам.
Прыгадваю песьню старую,
Калінка ў душы зацьвітае.
Сарву гэты цьвет, падарую
Табе, мая радасьць сьвятая.
|
|
